تراوشات ذهن من

شب به شب قوچی از این دهکده گم خواهد شد ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد

تراوشات ذهن من

شب به شب قوچی از این دهکده گم خواهد شد ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد

 

من بیقرارم وتو بیقرارتر   

ما را چه می شود که بیقرار در این قرار   

قرار های رفته را بیقرار بوده ایم   

وبی قرار های مانده را برقرار  

یادم نمی رود هیچ آن قرار 

آن اولین قرار ُمن بی قرار ُ- تو بی قرار  

 

من برقرار تو- تو بی قرار من 

 

حالا چه شد که ما از هم گسسته ایم  

 

گویی که سخت از هم شکسته ایم  

  

بی ذوق نشسته ایم   

ابری نمی وزد  

باران نمی زند   

 

تو منتظر بی من نشسته ای   

من منتظر بی تو نشسته ام  

ابری نمی وزد   

باران نمی زند   

باور نمی کنم  

بی هم شکسته ایم   

ابری نمی وزد  

باران نمی زند ............

من ومنی که نیستم (اگه اینجا اومدین حتما در مورد شعرم نظر بدین)

 

روزها فکر من این است وشبها سخنم

                      که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

ظاهر زیستنم صورت خامی پیداست

                     لیک در سیرت خود منتظر سوختنم

مستم از باده ساقی زمی ناب غرور

                     این همه زیستنی برده زمن زیستنم

دیگران گندم ممنوعه تناول کردند

                      من بیچاره به زندان غم خویشتنم

هرچه ایام به کام من دیوانه نبود

                  روح پژمرده من گشت هواخواه تنم

ومن افسرده وزارم که چرا اینگونه

                    همه عمر پشیمان و زمن نیست منم

افسوس باد حسرت ایام رفته عمری به بطالت گذشت شیشه عمری شکسته را

 

 

 

 

 

نمی دانم چرا امشب هوای من هوای توست  

                                       به هر جایی که می بینم نشان رد پای توست   

به یادت سالها من در خودم هر روز باریدم   

                                       نمی دانم صفای من همان مهر و صفای  توست ؟  

به حسرت گونه ام از اشک بارانی است   

                                         ومن چشم انتظارم تا ببینم این حد وفای توست  

به شبها تا سحر بیدار وگوشم تا سحر در راه   

 

                                   که دل بستم به آهنگی ، سرودی که صدای توست 

  

وآن چشم قشنگ تو به خاطر ماندنی گشته است  

                                  چه سود، از هرچه میبینم نشانی از جفای توست  

  

ولی این را یقین دانم که در صحرای طوفانم   

                                     به قعر بحر هم باشم خدای من خدای توست