¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

با دستخطی کج و کوله؛ خط خطی می کنم کنج خلوت جوانیم را

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

با دستخطی کج و کوله؛ خط خطی می کنم کنج خلوت جوانیم را

....



تو هستی اینجا.. با من.. در حوالی روزهای زندگیم.

           .. و با تو روزهای من روزند و رنگین.

                  .. و با تو 3 مردادم گرمتر است.

                         .. و من از ته دل میخندم :).



من از زمین می رسم و تو از آسمان سر می رسی و آسمانی بودن را زمزمه    می کنی.. تو ساکن آبی ترین تکه ی آسمانی.. سپیدترین ابر خدا.


آرزوی همیشگی من است که اگر روزی ساکن آسمانت شدم.. همسایه ی دیوار به دیوار دلت؛.. چون تو جاودانه باشم... آخر سبزتر از تو گیاهی در این آسمان نیست!...

شانه به شانه ات پیچ می خورم و می رسم به آفتاب..


وقتی تمام این روزها خواب نبود ....


به نام تو می خوانم...

به نام تمام کوه های بلند و شریف...

به نام روزهای آفتابی و گرم...

به نام سرو...

به نام کاج همیشه سبز...

به نام شانه هایت...

به نام دستهایت...

به نام مقدست...

به نامت ای پدر.



داغ بر دلمان مانده.. داغی بی تردید و گنگ.

یادت هست با من عهد بستی که خوب شوی؟؟... که بمانی؟؟

چه زود عهد شکستی با وفا!!


از بندِ رختِ کسالت، رهاییت آرزوی جاری بود...

.... و هدیه ی خدا، پرواز همیشگی تو شد!.

به رسم "باید" شکر.


ای عزیزترینم..

ای ساده ترین تصویر خیال انگیز کوکیم...

ای پشت و پناه جوانیم....


"رهاییت مبارک"

    تا که می رسی به ایستگاه زندگی

    مرگ

    این قطار ناگزیر

    با سه سوت می رسد

  ..