تراوشات ذهن من

شب به شب قوچی از این دهکده گم خواهد شد ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد

تراوشات ذهن من

شب به شب قوچی از این دهکده گم خواهد شد ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد

اگر این روزها نمی نویسم از دردی  که آشفتگی مرا صد چنان کرده است نه حوصله ای برای نوشتن هست ونه  فرصتی برای گفتن  بگذار زمان بگذرد  شاید دردهایمان  با گذر زمان بهبود یابند

پدرم رفت

وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند


از من جز این هر لحظه فرسودن چه میماند .....




دوره ...

دوره حافظ و سعدی صحبت از زلف تو بود 

نوبت دوران ما شد روسری  سر کرده ای

میلاد هم رفت سربازی

امروز میلاد عازم سربازی شد  درست دوازده روز بعد اول شهریور ،سه سال پیش من اعزام شدم چقدر زود گذشت 

درگیر تو بودم هستم خواهم بود

بعضی شعرها ادمو نابود میکنن اونقدر آدم خوشش میاد که نگو، بعد مرتب با خودش زمزمه میکنه 
مثل این شعر....
درگیر تو بودم که نمازم به قضا رفت
در من غزلی درد کشید و سرِ زا رفت

سجاده گشودم که بخوانم غزلم را
سمتی که تویی عقربه قبله نما رفت

در بین غزل نام تو را داد زدم ، داد
آنگونه که تا آن سر این کوچه صدا رفت

بیرون زدم از خانه یکی پشت سرم گفت
این وقت شب این شاعر دیوانه کجا رفت !؟

من بودم و زاهد به دوراهی که رسیدیم
من سمت شما آمدم او سمت خدا رفت

با شانه شبی راهی زلفت شدم اما ...
من گم شدم و شانه پی کشف طلا رفت

در محفل شعر آمدم و رفتم و ... گفتند
ناخوانده چرا آمد و ناخوانده چرا رفت !؟

می خواست بکوشد به فراموشی ات این شعر
سوزاندمش آنگونه که دودش به هوا رفت ...!!!

شعر : محمد سلمانی