چه لطیف ! " وقتی هر شب خیال تو از من عبور می کند ، وقتی تمام آنچه منم را تو می شوی "
یکی دیگه از پرشمار بیت های ناب منزوی : جدا از این من و ما و رها ز چون و چرا کسی نشسته در آنسوی ماجرا که تویی !
اگه ..........41 شدن یعنی رسیدن روزای باهم بودن و خط خوردن تنهایی ، به انتظارش میشینیم .. انتظارشم باارزشه .
این روزها به تنها چیزی که فکر می کنم اینکه نه تنها اسمم بلکه تمام چیزهایم وحتی دینم را هم عوض کنم فکر می کنم بیست و یک سال خواب کافی بوده باید بشتابم داره دیر می شه
نیاویزد اگر با سلطه ی! مردانه ام ای زن غرور دختران را نیز در تو دوست دارم من تو را با گریه هایت بی بهانه دوست می دارم که خواهد شست و خواهد بردمان این سیل بنیان کن من آری گر چه تو چادر ز شب داری به سر اما قراری با سحر دارم در آن پیشانی روشن تو را من می شناسم از نیستان ها چو بانگ نی که اکنون گشته در آوازهای تو طنین افکن نیستان های یک آواز در صد ها و صدها نی نیستان های یک جان در هزاران و هزاران تن غریب من ! قدیم است آشنایی های من با تو چنان چون قصه ی یعقوب پیر و بوی پیراهن به خوابت دیده ام ز آن پیش کاین بیداری مشئوم در اندازد بساطم را از آن گلشن بدین گلخن همین تنها تو را از سبز و سرخ مسکن مألوف به خاطر دارم ای رنگین ترین گل های آن گلشن
حسین منزوی
خوشحالم کردی که بعد از مدتها در وبلاگم نظر دادی به فال نیک می گیرم
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
خیلی شعر قشنگی بود!
خیلی به منزوی علاقه مندم..
ما شعر زیادی ازش نخوندم!
"خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود..."
یکی از بچه ها تو اتوبوس برام خوند منم چون خوشم اومد زود به خاطر سپردم
چه لطیف !
" وقتی هر شب خیال تو از من عبور می کند ، وقتی تمام
آنچه منم را تو می شوی "
یکی دیگه از پرشمار بیت های ناب منزوی :
جدا از این من و ما و رها ز چون و چرا
کسی نشسته در آنسوی ماجرا که تویی !
اگه ..........41 شدن یعنی رسیدن روزای باهم بودن
و خط خوردن تنهایی ، به انتظارش میشینیم .. انتظارشم
باارزشه .
این روزها به تنها چیزی که فکر می کنم اینکه نه تنها اسمم بلکه تمام چیزهایم وحتی دینم را هم عوض کنم فکر می کنم بیست و یک سال خواب کافی بوده باید بشتابم داره دیر می شه
نیاویزد اگر با سلطه ی! مردانه ام ای زن
غرور دختران را نیز در تو دوست دارم من
تو را با گریه هایت بی بهانه دوست می دارم
که خواهد شست و خواهد بردمان این سیل بنیان کن
من آری گر چه تو چادر ز شب داری به سر اما
قراری با سحر دارم در آن پیشانی روشن
تو را من می شناسم از نیستان ها چو بانگ نی
که اکنون گشته در آوازهای تو طنین افکن
نیستان های یک آواز در صد ها و صدها نی
نیستان های یک جان در هزاران و هزاران تن
غریب من ! قدیم است آشنایی های من با تو
چنان چون قصه ی یعقوب پیر و بوی پیراهن
به خوابت دیده ام ز آن پیش کاین بیداری مشئوم
در اندازد بساطم را از آن گلشن بدین گلخن
همین تنها تو را از سبز و سرخ مسکن مألوف
به خاطر دارم ای رنگین ترین گل های آن گلشن
حسین منزوی
خوشحالم کردی که بعد از مدتها در وبلاگم نظر دادی به فال نیک می گیرم