....

حتی اگر تمام کوچه باغ های خاطره را جارو کنم  

حتی اگر تمام قابهای زندگی را عوض کنم  

حتی اگر ذهن مغشوشم را به سکوت وادارم  

حتی اگر چشمهای مانده به راهم را ببندم   

چگونه می توانم دلم را ساکت کنم  

من نمی توانم  

من تو را به خاطره نه به خاطر می سپارم  

تو هم مرا به تو هم یک دیدار مهمان کن وگرمی لبخندت را به من ببخش 

 تا من لبخند که هیچ تمام خودم را مهمانت کنم  

برای من از تمام روزهای مانده در بی قراری نگو که من روزهایم را با بی قراری در  

تقویم روزانه  خط  می زنم  

قدمی بردار ومرا به میهمانی گنجشکها ببر تا لبخندی روی لبم نقش ببندد