قله قاف زندگیم گم شده دچار طوفان شده ام می خواهم بروم وتا قله قاف را نبینم (نمی گویم برسم)برنمی گردم می خواهم جزو سیمرغ باشم
خداحافظ
به قول این وضعیت سفیدی ها میتینگ نمیام
می روم خسته و افسرده وزار
سوی منزلگه ویرانه خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و پژمرده خویش
آی آدم ها
که برساحل نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند روی این دریای تند و تیره وتار
خداحافظ
به قولی " رفتن همیشه بال و پر میخواد" شمام بال و پر دارین
برا رفتن؟
همونطور که همیشه بهونه ای برای رفتن هست ، دلیلی هم
برای موندن هست . همیشه اینطوره . امیدوارم دلیل تون برای
موندن قوی تر از بهونه تون برای رفتن باشه .
قله قاف زندگی من وبلاگم نیست جای خاصی نیست کس خاصی نیست که بروم یا بمانم بهترین بال وپر بیست سال زندگی بیهوده من است وبهترین دلیل برای پرواز تبسم خداوندی است که در هنگام مرگ همراهم باشد همین برای من کافی است
؟؟؟؟؟؟؟؟
ما که جواب خدافظی ندادیم پس نمی تونید برید!!!
پست جدید بزنین منتظریم:)
به همون دلیلی که به شما گفتم کاش وبلاگتان را حذف نمی کردید خودم هم وبلاگم رو رها نمی کنم فقط کمی تا قسمتی ابریم نباشم بهتر است
بمانید:(
چرا همه ی بهمنی ها عوض شده اند؟!!!
بهمنی ها عوض نشده اند بلکه شناخت بیشتر انها از هم دیگر باعث رفتار های جدید تر شده البته من عوض نشدم حتی اگه همه بهمنی ها عوض بشن چون نه من کاری کرده ام نه اتفاق خاصی افتاده
آدمها مثل کتابند از روی بعضی ها باید مشق نوشت .از روی بعضی ها باید جریمه نوشت .بعضی ها را باید چند بار خواند تا معنیشان را فهمید وبعضی ها را باید نخوانده کنار گذاشت.
حرف قشنگیه و عمیق
دوست عزیز زندگی یک اثر هنریست نه یک مسئله ی ریاضی!
بهش فکر نکن ازش لذت ببر.