نامه ای برای خدای خوب و مهربانم

همیشه بوده ای ومن گاهی بو ده ام وگاهی نه فقط تو می دانی که من فردا با تو ام یا نه اما همیشه دوست دارم با تو باشم حتی اگر باهم قهر باشیم  ما که با هم قهر نمی شویم گاهی وقت ها که من خودم را به کوچه بن بست می زنم تو هوایم را داری اما من از خجالت چند روزی آفتابی نمی شوم اما تو خود می دانی حتی آن روزها که خجالت زده ام می دانم که فقط با یاد توست که دلم آرام می گیرد از خانه که خارج می شوم تو را صدا می زنم می دانی تو تنها معبودی که همیشه هستی حتی اگر من نباشم . 

دلم نمی خواهد این مناجات ساده را به الفبای ادبی حروف درگیر کنم دلم می خواهد ساده باشم  مثل تو مثل اسمان زیبای تو دلم می خواهد با تمام سادگی تو را صدا بزنم  

مرا ببخش اگر چند سالی از نگارش این دفتر مجازی می گذرد به ندرت تو را یاد کرده ام اما تو خود می دانی که من فقط تو را می پرستم ودلم می خواهد تمام حرفهای  برای تو باشد چقدر خوب است وقتی می نویسم تو هستی وقتی صدایت می زنم جواب می دهی چقدر خوب است می دانی که جمله نمی نویسم تکرار را هم دوست ندارم ومی دانی دوست هم ندارم در روابطمان ریا باشد آخر وقتی اول و آخر همه چیز تو هستی دیگر ریا کجای الفبای صحبتمان جا خواهد گرفت. 

شرمنده ام گهگاهی خودم را گم کرده ام تو را گم کرده ام تو همیشه بوده ای تکرار می کنم چون تو همیشه بوده ای واین من بوده ام که تو را گم کرده ام  

وقتی صدایم را جواب می دهی انگار تمام دنیا برای من است با خودم می گفتم آن کسی که تو را دارد دیگر چه چیزی کم دارد یادت هست دیروز را می گویم  

کمکم کن برای همیشه با تو باشم نمی دانم خودت کاری بکن یک حق وتو ای یک چیزی یک معجزه ای .... 

می دانی که همیشه به این فکر می کنم نکند عمرم تمام شود ومن در این دنیا آنچنان که باید بنده خوبی برای تو نباشم حودت می دانی که این آرزو برای من خیلی مهم است  می دانی که همیشه با خودم زمزمه می کنم که اگر روزی مرا به دیدار خواستی با لبخند باشد نه برای مجازات  

کمکم کن فقط تو می توانی  

خدای خوب  مهربان من